Boekpresentatie

 

Vanmiddag de boekpresentatie gehouden van mijn boek  ´Helletocht´.

Wat een geweldig positieve belevenis was dat.

Begrijp nu, dat het vanaf dit moment genieten wordt.

Ik hoef nu niet meer terug te denken aan de verschrikkingen van die schaatstocht.

De interviewster wilde weten waarom ik het boek nu pas geschreven had.

Heb eerlijk geantwoord, dat ik het niet wist.

Ben begonnen met schrijven en er op een gegeven moment mee gestopt, waarna er plots een boek was verschenen.

Heel raar!

Maar wel begrijpelijk, want stiekem denk ik dat ik ´het van mij af´ heb geschreven.

Ik heb er kort na de tocht wel over gesproken maar echt verwerkt heb ik hem nooit.

Denk dat je aan die Elfstedenrijders van 1963, die a.s. vrijdag 50 jaar geleden verreden werd, ook niet moet gaan vragen of ze die tocht nog eens over willen rijden?

Zo is dat ook met mij, je kunt er dan maar beter over gaan schrijven.

Ik reikte mijn twee eerste boeken uit aan de Elfstedenrijder Jos Niesten (3e in de wedstrijd van 1985)en Cor Bloedjes (hij is mijn vriend en reed ook de Helletocht).

Ik was verguld dat zij zich beschikbaar wilde stellen voor deze presentatie en er kwamen nog weer verhalen los die ik niet wist en in mijn boek had kunnen verwerken.

De presentatie werd in een gezellige sfeer afgesloten en de HHH voelde zich na afloop behoorlijk naar de kl…!

Ben geen drukte meer gewend om mij heen, dus zoals Cor’s vrouw voorstelde om eerdaags naar het boekenbal te gaan, zal ik zeer beslist afslaan.

Nu wordt het nog even spannend want men heeft mij beloofd dat ik a.s. vrijdag een deel van de boeken binnenkrijg en dan…………………………….kan er besteld worden!

 

28 thoughts on “Boekpresentatie

    • Dank je wel voor de goede wensen.

      Het was een hele klus, vooral omdat je de klappen van de zweep niet kent.
      De schaatstocht echter, was zo onnoemelijk zwaar, dat ging het ´afzien´ voorbij.

      Woensdagavond krijg je in het programma ´andere tijden sport´, Jeen van de Berg te horen, die 3e werd in de tocht van 1963.
      Hij zegt op een gegeven moment, “laat mij maar doodgaan”.
      Ik was dat punt in mijn helletocht al voorbij.
      Hij kon nog denken, ik niet meer!

Geef een reactie op Melody Reactie annuleren