Toen mijn moeder mij eens een grijsblauw geëmailleerd pannetje in mijn handen duwde, veranderde mijn leven op slag.
Want opdat moment begon mijn arbeidzame leven, terwijl ik veel liever wilde spelen.
Met het pannetje kreeg ik ook een opdracht van haar mee, “ga naar het kippenhok en haal de eieren eruit, breng ze naar mij zonder er ook maar een te breken”.
Ik liep met de steelpan zwaaiend door de lucht naar ‘de Boet’ alwaar het binnen hok was ingebouwd.
In dat hok stond een oude kast waar beide deuren uit waren gesloopt en d.m.v. planken in totaal acht kleine leghokjes waren gecreëerd.
Toen ik daaraan kwam, zag ik dat er vijf hokjes onbezet waren en in de overige drie, kippen lagen.
Een beetje bang, om zo dicht bij de plots wat verstoorde en daarom lawaai makende kippen te komen, haalde ik bij twee hokken heel voorzichtig de eieren eruit en legde ze zachtjes neer in het steelpannetje.
Als ik met een van de laatste eieren bezig ben om uit te rapen, vliegt er opeens een van de leggende kippen met veel kabaal uit het leghok en geschrokken laat ik bijna de al wat voor mij zwaardere steelpan vallen.
Gloeiende, gloeiende, dat stomme beest ook!
Echter, ik kon hierdoor nog wel wat meer eieren rapen.
Ondertussen bleef de kip in het binnen hok kakelen en daarmee ontdekte ik op jonge leeftijd het antwoord op de vraag, die dhr. Plato ons stelt, want de kip was er het eerst!
De kip riep namelijk, “tok, tok, tok, een eiiiiiiiii!” “Tok, tok, tok, een eiiiiiiiii!” “Tok, tok, tok, een eiiiiiiii!” Tok, tok, tok, een eiiiiiiii!”
En daarmee gaf zij precies aan hoeveel eieren zij had gelegd.
Bovendien ook antwoord op de vraag, want ik heb nog nooit een ei horen roepen, “EEN KIP!”
Daar krijg ik geen speld tussen. 🙂
In-der-Daa
D!
Da’s toch logisch. 😀
Oja, Natuurlijk! 🙂
Tok tok tok *helemaal mee eens*
En heb je de eitjes heel naar moeders gebracht 😉
Geweldig HHH!
Ik heb er smakelijk om moeten lachen! Tok! 🙂
O heerlijk geschreven en vies he waren die eieren altijd haha dan kon je nog zien dat ze uit een kippenkont kwamen 😉
Helemaal duidelijk… 🙂
Pingback: De U.O. en….. de WE-300 voor december | Platoonline
Net wist ik het nog zeker: het ei was er het eerst. Zo overtuigend werd dit beschreven. Nu moet ik mijn mening alweer herzien. Natuurlijk kan het alleen maar de kip zijn. Daar is inderdaad geen speld tussen te krijgen. Ik zag je rommelen in die ren, Hulk. En nu heb je er een goed verhaal van gemaakt. Hartelijke Hot Hulde voor jou.
Ja ik ben het helemaal met je eens hoor. Wij zijn beiden ervaringsdeskundigen, dus al die verzonnen verhalen nemen we maar met een korrel zout!
De kip was er gewoon het eerst, en wie anders beweert heeft geen verstand van kippen!
En zo is dat!
Ik wordt “kippig “van al die kippenlogjes, dat is zéker geen “eitje”!
Ik zag het voor me… Mooi geschreven (al was de kip beslist niet eerst, maar goed.. beginnersfoutje zal ik maar zeggen)
Je maakt het zo vanzelfsprekend hé! Wat een weerkomer 😉
vergeet je wel ff te vertellen dat je languit bent gegaan in dat hok daar toen…. al dat struif is zo glad als snot ;-0
Gloeiende gloeiende, heeft HHH zijn neus weer aan de voorkant, gaat hij meteen achter de kippetjes aan.
Nogal logisch EIgenlijk…
Gosh, na zoveel versies gelezen te hebben en bij sommige echt dacht, dat is UO, kom jij met dit verhaal! Erg leuk geschreven!
Leuk, via een jeugdherinnering tot de Ultieme Oplossing komen! Kippen zijn best wel een beetje enge wezens, onberekenbaar. Maar: ze waren er het eerst, ben ik met je eens.
Leuk, deze oplossing voor de UO! Achteraf gezien misschien wel logisch ja. Een goed en gezond 2014!