De heer Ruyssenaars, u zult hem waarschijnlijk niet kennen? Ik wel. Hij kwam regelmatig auto onderdelen kopen bij het garagebedrijf waar ik destijds werkte. Ik hielp hem altijd keurig netjes omreden dat hij zeer beschaafd Nederlands sprak vanuit het Haarlemse. Hij bezat zelf een klein eenmans-autobedrijf. Zijn rijkgevulde vocabulaire stond haaks op de kledij die hij droeg. De enorm vuile lichtblauwe stofjas met een afgescheurde jaszak en een jasslip in zijn broek gepropt, nodigde een collega van mij uit om hem te imiteren tijdens zijn bezoek aan de balie bij mij. Diegene liep dan achter hem langs, met tot overmaat van ramp een broekspijp in zijn sok. En terwijl de heer Ruyssenaars zijn bestelling deed, diende ik mijn lach daarbij in te houden. Had ik de factuur opgemaakt dan trok hij zijn enorme grote zwarte portefeuille met daarin letterlijk, en misschien ook wel figuurlijk, zwart geld. Ook mijn baas vroeg mij aan het eind van de dag bij het opmaken van de kas, “Ruyssenaars is zeker weer langs geweest?”
Hartelijke Hot Hulk 
Soms ontmoet je van die markante figuren die je je leven niet meer vergeet. Leuk stukje 🙂
Markant, dat woord omschrijft hem het best.
Leuke anekdote. Ik zie hem voor me.
Heel beeldend…. ik zie het zo voor me.
Lang lang lang geleden toen ik nog bij de bank werkte hadden wij een ‘zwerver’ als klant. Hij zag eruit als een zwerver, woonde als eentje en rook ook als eentje… .brrrrr maar hij was wel de rijkste klant die we hadden…. onvergetelijk die man, hij verkocht op elke markt zijn hond, die dan wegliep en bij hem terugkwam….
Whahahahaha
Dat soort dingen maken de werkdag gewoon leuk, onderling grappen uithalen kweekt saamhorigheid al moet de klant er natuurlijk niets van mee krijgen.
Ja, vooral toen hij meerdere malen langs kwam had je na één blik naar je collega’s voldoende.
Ja ik ken die blikken van verstandhouding, gewéldig!
Mooie herinneringen haha beeldend beschreven zag het zo voor me…..wij kregen vroeger in de winkel een man die verkocht koeien en schapenvachten. Had ook bedrijf daarin huiden verwerken. Dikke vent, dikke sigaar in zijn mond en een dikke portefeuille vol geld. Hij verloor eens 1000 gulden in mijn winkel. Of het uitproberen was of niet zal ik nooit weten maar ik riep hem wel van u verliest wat… even dacht ik zou ik………ben ook maar een mens
Haha!
Bij mijn vader kwam een veehandelaar om een koe af te rekenen. Het werd zo gezellig dat hij er pas de volgende ochtend er achterkwam dat hij dat geld nog in zijn zak had. 😉
Prachtig he dit soort verhalen
Doet me denken aan meneer V’haar;-)
Die kon er ook wat van.
Toevallig zijn dochter verleden week begraven.
Ach nee. Wat goed dat je dat zegt. Kregen zo’n lieve kaart van haar.
Mieke R.I.P.
En toch als dat soort mensen schone handen hebben is het vreemd.
Klopt! Het hoort bij de persoon.
Mooi beschreven. Ik zie het helemaal voor me!
Sommige mensen vergeet je nooit…!
Mooie dag vandaag.
Helemaal waar!
Heerlijk om te lezen, zulke verhalen over wat geweest is.