Ik wilde je kennis laten maken met het schoonste landbouw product Vlas, waar ik steeds aan denken moet bij het lezen van je blognaam. Het is zo mooi als het in de bloei staat. Werkelijk een prachtig gezicht als de wind door het vlas blaast.
Zo ging het in de oude tijd. Er gingen honderdduizenden bossen vlas meerdere malen door mijn handen. Eerst het vlas hokken, om het goed te laten drogen, zoals dit ook op het einde van het filmpje staat. Daarna op grote, meer dan 4 meter hoge hopen zetten. Na een periode van een maand het op een landbouw wagen laden, die vervolgens in een grote schuur werd gelost. Bos voor bos, die in de zogeheten ‘tas’ (groot vierkant oppervlakte van 20 x 20 meter) tot wel 30 meter hoogte werden opgestapeld. In de winter kwamen er grote vrachtwagens met aanhangers langs om het vlas op te halen. Dus de ‘tas’ leeghalen en de wagens bos voor bos laden. Gigantisch veel werk!
Hedentendage wordt het door een speciale machine geplukt, die ook het lijnzaad eruit dorst en het vlas keurig netjes in 2 rijen achter de machine op het land neerlegd. Die rijen vlas, waarin zich het linnen bevindt, worden nu in grote ronde balen geperst en later naar de fabriek vervoerd. Er staan van die werkzaamheden ook filmpjes op you tube. Ik vond dat heel interessant hoe het nu allemaal zo eenvoudig gaat.
Prachtige video. Dat is vlak boven Kortrijk.
Owww, geweldig dat je dit herkend.
Is een mooie aanvulling op dit logje.
Dank je wel!
Ja, hulkie dat waren nog eens jaren! Ook ik was gek van vlas. De prachtige groene wonderlijke kleur. Witte/blauwe bloemetjes. Het ophokken, de zaadjes die we opaten.
En dan weer de zwarte aarde in de herfst.
Ik voelde me als koningin als het vlas naar mij wuifde! Mooie herinneringen.
Heel poëtisch, je een na laatste zin.
Het was ook bijzonder!
Heel mooi beschreven. Hier en daar zijn er nog vlasvelden te zien hier in de streek.
Nou, dan kom ik weer eens die kant uit. 😊
Moet je doen! Het vlas zal je toewuiven…
Dat wil ik zeker weer meemaken. Zo mooi!
Voel me vereerd! Dank.
Nog een aanvulling, behalve voor linzaadkoeken voor t vee, werd het ook geteeld voor linnen en touw en voor de olie die veel bij verf gebruikt werd. Wat een beetje vergeten is, dat het een eiwit- en olierijk produkt is, met grote gezondheids voordelen. Het is een prima zaad om geregeld te gebruiken, net als de versgeperste olie. Het nadeel is dat gebroken zaden en de olie snel oxideren. Als het vers is, een prachtig produkt met waardevolle olieverhoudingen voor onze bloedvaten. Het laxeert, maar beschermt ook darmen. Het verdient weer een plaats in onze voeding. Puur ouderwets en zo voordelig en goed voor t lijf. Mijn psoriasis reageert er duidelijk ook prima op. En inderdaad ook heel mooi, met die trouwhartige bloemetjes. Fijn weekend.
Nu heb je mij overgehaald om lijnzaad te gaan gebruiken. Niet alleen voor de ontlasting maar ook dus ook voor mijn lichte vorm van psoriasis.
Vlas is dus na de hennepplant ook zo’n TOP natuurproduct. Blij mee!
Mooi werk om te doen…….
Zeker! Vanaf mijn 7e jaar de bossen naar mijn vader slepen, die de vlashoop opbouwde.
Maar misschien werd ik daar wel Hulk?
En dan heb ik nog nooit in mijn leven vlas zien groeien/bloeien….
Mooi filmpje… En nooit geweten dat lijnzaad van vlas kwam.
Een heel mooi informatief logje! Het is een prachtig gewas. Moet toch echt nog wel hier en daar te vinden zijn. En je bent nog educatief bezig ook! Toppertje!
Denk dat het ook te maken heeft met de liefde van het boerenleven.
Ondanks het zware werk, verlang ik er nog steeds naar terug. Denk dat ik gewoon een boerenHulk ben! 😉
Gewéldig filmpje, pure nostalgie zelfs zónder het vlas, de mannen met pet, de man in zijn pak met de grote revers…alsof ik m’n vader zie. Ook de schoven in het veld zijn nostalgies en zóveel mooier dan de de plastic balen waarin nu van alles op het land ligt.
De man in het pak is een vlasopkoper. Die kwamen bij ons ook altijd langs en dan werd er onderhandeld over de prijs. Lang vlas betekende meer opbrengst. Deze ‘heer’ of beter gezegd schavuit, begon over kromme worteltjes, om de prijs naar beneden te krijgen. Vlas heeft altijd kromme en sterke wortels, anders waait een flinke storm het gewas uit de grond. Maar zo was en is het boerenleven. Hard werken en zo weinig mogelijk geld verdienen. De tussen handelaren of commissionairs woonden ook altijd in mooiere huizen en reden in Mercedessen rond.
Toch hadden boeren het in die tijd ook niet slecht al bleven ze wél altijd klagen.
Nou, ik zie nog mijn vader op zijn knieën vallen, bij het afscheid nemen van zijn land. Hij dankte God met de woorden, “dat ik Onze Lieve Heer mag bedanken, dat ik hiervan mijn kinderen te eten mocht geven”.
Hij had natuurlijk nét zo veel aan zichzelf te danken want het boerenleven was keihard werken.