Eerlijk gezegd, ik bewonder ze, degene die zich in deze crisistijd door niets of niemand laten tegenhouden.
Doelbewust kiezen zij hun weg.
Zijn puur zelfverzekerd.
Falen staat niet in hun woordenboek, al kunnen sommige niet eens lezen.
Ik ken zo een iemand van dichtbij.
Hij moet nog 4 jaar worden.
Stond buiten op de stoep op mamma te wachten die nog even een toiletbezoek deed en vader die in de auto aan het rommelen was had hem niet in de gaten gehouden.
Zo kwam hij op het idee om even naar de kinderboerderij te gaan kijken, of de dieren er nog waren.
Hij zette met zijn kleine beentjes een felle spurt in en voordat pa en ma zich verbaasd afvroegen waar hij kon zijn, was hij al uit het gezicht verdwenen.
Grote paniek sloeg toe bij de ouders, want in wat voor een wereld leven wij tegenwoordig.
Zij keken vlug bij de skatebaan, daar was hij niet.
Daarna richting supermarkt gerend.
De een zoekt in de supermarkt, de ander spurt de tunnelonderdoorgang van het station in, ondertussen zijn naam scanderend.
“Zoeken jullie een kind”, vraagt een man, “ik zag hem de lift van het station binnengaan”.
Vader rent daarheen en vind zoonSTOUT daar met een grijnslach op zijn gezicht wanneer hij zegt, “ik wilde mij hier verstoppen voor je”.
Wanneer moeder zich nog nahijgend over hem ontfermd, zegt hij rustig tegen haar, “ik had goed uitgekeken met oversteken, hoor mam”!
Hoewel beide ouders de schrik van hun leven hadden ervaren, weet de HHH, dit wordt een ondernemer in hart en nieren.
Heerlijk zo’n ondernemend kind. Maar als ouders kun je er hartverzakkingen van krijgen.
Dit is heel leuk om te lezen, maar als je het als ouders meemaakt krijg je de schrik van je leven. (onze oudste is ook in een onbewaakt ogenblik op driejarige leeftijd naar oma onderweg gegaan, samen met de hond)
Er wachten deze ouders nog spannende tijden.
Ooit, ik was een wrum van net zo oud,. ging ik ook op stap. Wandelde vrolijk door de lokale Van Woustraat naar de Stadhouderskade. Wist dat daar de politie zat en daar wilde ik heen. Meldde me bij een grote agent, met van die hoge laarzen en wilde gewoon even kijken. Mijn moeder was in alle staten, immers kind weg. Naar later bleek zat ik veilig op het bureau en genoot met volle teugen van al die lui daar die hun werk deden. Geloof wel dat ik het nog jaren lang heb moeten horen.
Moet nu aan een liedje denken van Boudewijn de Groot.
Leuk zo’n kind, die ouders hebben weer een lesje geleerd.
Op naar een fijn weekend HHH, geniet volop.
Hm, ja, die “makkelijke” kinderen, die krijgen niet de mooiste carrieres…
Gelukkig is het goed afgelopen, voor een kind een hele onderneming voor ouders een nachtmerrie , want korte beentjes ziijn snel. Hoe goed of slecht men oplet een ondernemertje drukt wel de pret 😉
Die zal zijn ouders nog wel eens een keer nachtmerries geven. Lijkt ie een beetje op zijn opa toevallig??? haha hou wel van die stoere kleine mannetjes.
De volgend keer in dezelfde situatie zal de vader hopenlijk geen andere dingen doen en beter op zijn zoon passen. Die ukjes zijn weg voordat je het weet.
Ik hoop dat die vader daar van heeft geleerd!
Kinderen zijn echt nieuwsgierig en willen de wereld ontdekken he. Volgende keer zal zijn papa wel wat beter opletten.
echt eng zo.n kleine ondernemer alleen op weg
je zou ze toch, die kleine ondernemers!
Maar om een “kleine zelfstandige “te zijn komt hij toch nog tekort denk ik 😉 als ouder heb je ogen in je voor en achterhoofd nodig!
Je zou ‘m toch vastbinden?!