Vrouwen

Wat heb ik toch met vrouwen?
Zij vallen als een blok voor mij.
Luisteren goed naar mij, terwijl zij liever zelf graag praten.
Lezen mij graag over alles wat ik schrijf.

Ik ging vanmorgen naar de huisarts.
En werd geholpen door een bloedmooi dokterinnetje.
Ik moest mijn broek uit doen.
Zodat zij mijn pijnlijke knie kon betasten.
Al snel schreef zij mij gloeiende, gloeiende, fietsrust toe.
En een pilletje.

“Jammer,” zei ik, “dat dit gebeurd”.
“Kwam net in vorm”.
“Maar ben er al gewend hoor”.
“Is het niet een blessure, dan wel de bipo”.
Zij tuurde op haar scherm en zei, “ja, ik lees het hier”.

Als zij mij daarover doorvraagt, wellen er opeens een paar tranen in mijn ogen.
Waarop ik mijn blik van haar afwend.
Als ik naar haar terugkijk, zie ik bij haar ook een paar vochtige ogen.
Zo Lief!

28 thoughts on “Vrouwen

    • Ha, ik ben dus Lief.
      Gloeiende, gloeiende, da’s leuk!

      Denk toch meer dat ik mijn gevoelige kant durf te tonen en daarbij aangeef dat ik bang ben dat het mogelijk eens flink uit de hand kan lopen op ieder gebied dan ook.
      Ben bang dat de schade die daaruit ontstaat, niet meer te repareren valt.
      Ik word ook door mijn naaste als ‘gek’ behandeld.
      ALLES wordt op mijn ziekte gegooit.
      Als ik met mijn kleinkind speel, houden ze mij in de gaten.
      Denk niet dat ik ooit mag oppassen op dat ventje?
      Daarom zit ik weleens dicht bij Petra’s beschreven WE Oplossing.

Geef een reactie op hartelijkehothulk Reactie annuleren